κοσμηματοθήκη #8 θάνος σαμαράς
είναι καιρός που έσπασε ο καθρέφτης που κοιταζόταν τις παρασκευές. δεν τον αντικατέστησε. έσπασε αλλά δεν έπεσε. διερράγη. όλο μαχαίρια θαρρείς πολλαπλά και σε σχήματα ανομοιογενή. που αν η κλυταιμνήστρα είχε πολλές αδερφές κι ήθελαν όλες να σκοτώσουν θα εξυπηρετούσε. κοιτιέται μέσα γελώντας (με) το συντρίμμι του. κάθε που βρέχει πάει κάθεται στη γδαρμένη ροζ βελούδινη πολυθρόνα. δίπλα στο παράθυρο. η γάτα ανάμεσα στα κρόσια παίζει με τις ξεχειλωμένες καλτσες του. του ματώνει τις φτέρνες. αυτός αδιαφορεί. κοιτάζει την υγροποιημένη πόλη με τα ψεύτικα φώτα. ανοίγει το ξεβαμμένο πράσινο κουτί με τα σοκολατάκια βισκόντι. τρώει το τελευταίο κλείνοντας τα μάτια. χύνει αγριοκέρασο. κοιμάται σαν ζώο υπό εξαφάνιση. τα βράδια πετάγεται έντρομος. τρέχει στην ταράτσα. βρέχει καταρράκτες. φωνάζει στο φάντασμα να βγει. νομίζει είναι ελσινόρη. οι γείτονες καλούν την αστυνομία. το τμήμα της καλλιδρομίου δεν αποκρίνεται σε ψυχικά συμβάντα. κοιμάται στο παρκέ. το πρωί στη λίμνη γύρω από το σώμα του κολυμπάνε ερμαφρόδιτοι κύκνοι. μέχρι το μεσημέρι λιώνουν χαρτοπολτός ή τους τρώει η γάτα. οι εραστές διαδίδουν ιστορίες. πως η μισή του μεριά είναι από ροδοπέταλο. άλλος μιλά για στόμα ναρκοπέδιο. χιλιάδες φιλημένους νεκρούς. ψέματα; αλήθειες. τα ταμπλόιντ δεν λένε. τώρα τελευταία σκοτώνει πεταλούδες. τις ντύνει νύφες και τις φωτογραφίζει κάτω από φώτα φθορίου. στέλνει τις φωτογραφίες στην ελίζαμπεθ τέιλορ. εκείνη κολακεύεται μα δεν του απαντάει ποτέ. κάποτε θα συναντηθούν στη βενετία.
θα είναι έξι αυγούστου. θα πεθάνουν χορεύοντας.
Κυριάκος Χαρίτος
