March 23rd, 2015

Praying i don’t get this role. I get callbacks for the ones I hate the most. 





February 12th, 2015

Only ambition in life and death:
the 6,000 year hug.

(null)





February 6th, 2015

all it takes is just catching a ride to the airport.





January 22nd, 2015





January 7th, 2015

Actress Melinda O. Fee [an eerie Valerie Cherish doppelganger] played a fembot on Bionic Woman in September 1977. My unhealthy fascination for obscure jobbing television actresses, yielded a clue to the disturbing reality of today’s Melinda [an eerie Jane Hudson doppelganger]. Go to the 24:30 mark.





December 23rd, 2014

that PHRESH feeling, wherein every second, you feel that any SECOND now you will be found OUT and EJECTED through a window by means of a punishing CATAPULT.





December 18th, 2014

wish i had a robot or a ghost to keep me company





November 9th, 2014

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Robert Frost





November 4th, 2014

http://silentset.tumblr.com/





October 31st, 2014

clamor.





October 27th, 2014

συνέντευξη στον Πέτρο Μπιρμπίλη, 24 Οκτωβρίου 2010

Ο Θάνος Σαμαράς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στα δεκαεφτά του πήγε στο Λονδίνο όπου σπούδασε Καλές Τέχνες και αργότερα Αρχιτεκτονική. Ακολούθησαν σπουδές υποκριτικής στην Royal Academy of Dramatic Art και δύο χρόνια στη Νεα Υόρκη όπου παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Stella Adler Conservatory.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα βρέθηκε γρήγορα μέσα στα θεατρικά και κιν/κα πράγματα: Καθαροί Πια σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, Γλάρος του Τσέχωφ, στο θέατρο Νέου Κόσμου, ο Κόσμος στο βυθό του Έκτορα Λυγίζου στο θέατρο Αμόρε, η Τέταρτη Αδερφή του Slobodan Unkofski στο Εθνικό, Βρικόλακες του Ίψεν στο Φεστιβάλ Αθηνών, Eldorado σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιάνναρη κ.α.

Στο σινεμά πρωταγωνίστησε στις ταινίες Χώρα Προέλευσης του Σύλλα Τζουμέρκα, Δεμένη Κόκκινη Κλωστή [η οποία βγαίνει στους κινηματογράφους με το νέο έτος] Valse Sentimentale της Κωνσταντίνας Βούλγαρη, Delivery του Νίκου Παναγιωτόπουλου, Μια μέρα τη Νύχτα σε σκηνοθεσία Γιώργου Πανουσόπουλου, κ.α.

Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από το Καθαροί Πια; Mια παράσταση που άφησε ιστορία. Ησουν ακόμη στο ξεκίνημά σου σαν ηθοποιός. Σωστά;
Ήταν η παράσταση όπου ανακάλυψα οτι τελικά μου αρέσει το θέατρο. Ο Λεύτερης Βογιατζής με ανάγκασε να μη φοβάμαι τον ψυχικό και σωματικό πόνο, ανακάλυψα ότι ο πόνος είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Άγγιξα τα όριά μου και τα ξεπέρασα, νόμιζα ότι θα πεθάνω στο Καθαροί Πια. Υπήρχαν βραδυές που αισθανόμουν οτι δε θα βγάλω την παράσταση. Όμως, αντί να πεθάνω, βρισκόμουν σε μέρη που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Ήταν ένα μικρο, αυτόνομο σύμπαν/κόλαση/παράδεισος που διήρκησε ένα χρόνο, ένα δώρο που μου έδωσε η ζωή.

Τι άλλα δώρα σου έδωσε η ζωή;
Μου έδωσε τύχη, ανθρώπους και την αντίληψη να καταλάβω πως δεν υπάρχει Θεός, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Και τι θα ήθελες να σου έχει δώσει αλλά δεν σου έκανε τη χάρη;
Δεν έχω κανένα παράπονο. Έχω πολύ περισσότερα απο ότι έχω κερδίσει, ή αντικειμενικά αξίζω. Γνώρισα την αγάπη, είναι το μόνο που έχει σημασία.

Προτιμάς να παίζεις στο θέατρο ή στον κιν/φο;
Σας αρέσει να γράφετε με μολύβι ή με στυλό; Σε χαρτί ή στο laptop; Θα σας πείραζε να γράφατε με μολύβι αν μόνο αυτό είχατε και έπρεπε να γράψετε μια ωραία ιδέα;

Δεν μου αρέσει να γράφω πλέον με χαρτί και μολύβι. Είναι μια απώλεια ομολογώ. Ίσως και αναπηρία. Ες δεν έχετε αναπηρίες; Θέλετε να μου πείτε μερικές;
Ναι. Δεν έχω πια πίστη στους ανθρώπους.

Σου αρέσει να βλέπεις τον εαυτό σου στον κιν/φο;
Για χρόνια δεν έβλεπα τις ταινίες μου. Αβάσταχτο, να βλέπω αυτό το πράγμα. Τωρα άρχισα δειλά να τις κρυφοκοιτάω, μήπως τελικά μάθω επιτέλους να παίζω.

Που σημαίνει ότι είστε ευχαριστημένος από τον εαυτό σας; σαν να έχετε βελτιώσει τις υποκριτικές σας δυνατότητες σαν να λέμε; Τι καλυτερεύει έναν ηθοποιό όσο μέγαΛωνει; Οι εμπειρίες; Οι τεχνικές ευκολίες; Η καλλιέργεια; Η χαρά ή τα δράματα;
Που σημαίνει οτι έχω μεγαλύτερη αντίληψη των αδυναμιών μου. Καθώς μεγαλώνω, αισθάνομαι μεγαλύτερη ψυχραιμία απέναντι στις δυσκολίες αλλα και μεγαλύτερη αμφιβολία απέναντι στις τόσες εκδοχές που μπορούν να υπάρχουν και πρέπει να τεστάρω.

Ήθελες από μικρός να γίνετε ηθοποιός;
Ναι, από πολύ μικρός, απο πάντα, μόνο.

Είσαι από αυτούς που ως παιδάκια διοργάνωναν με τους φίλους τους παραστάσεις;
Μέχρι που έγινα ηθοποιός δεν είχα παίξει ποτέ. Μικρός ήμουν ντροπαλός μέχρι παραλυσίας, το «φυτό» της τάξης. Στα διαλλείματα, δεν πήγαινα να παίξω στο προαύλιο, έμενα στο θρανίο μου και όταν τελειώνε η μέρα, έφευγα τελευταίος απ΄το σχολείο, αφού είχαν φύγει όλοι οι άλλοι, μη με δουν.

Είσαι ακόμη ντροπαλός;
Έχω μάθει να το κρύβω, αλλα ναι, πολύ. Έχω ελάχιστους φίλους.

Τι άλλα πράγματα σου αρέσει να κάνετε ως ρουτίνα;
Να πλένομαι. Κάθε μέρα αντιμετωπίζω την τελετουργία της καθημερινής, προσωπικής υγιεινής με την ελπίδα οτι στο τέλος της, θα έχω αποτάξει τα ελλατώματα μου και την ασχήμια μου. Σαν μια νέα αρχή.

Σε τι αναφέρεται η ταινία που παίζεται αυτή τη στίγμη στα σινεμά;
Στην Έλλαδα, βέβαια.

Πολύ γενικό αυτό. Τι είναι για εσάς η Ελλάδα;
Μια κουραδα με μύγες.

Ο δικός σου ρόλος;
Παίζω τον Στέργιο, που ζει στις εργατικές κατοικίες του Φοίνικα, στη Θεσσαλονίκη. Είναι φτωχός, άτυχος και πολυ θυμωμένος. Είναι πολύ βίαιος και έχει μια ζωώδη σοφία που τον οδηγεί σε μια λυρική αυτοκαταστροφή.

Πόσο κοντά σε σας είναι αυτός ο ήρωας; Τι σας θυμώνει;
Είναι ο λιγότερο κοντα σε μένα χαρακτήρας που έχω παίξει. Παροτι έχω πολύ θυμό μέσα μου, με τον εαυτό μου, για τον ρυθμό που προοδεύω. Η διαφορά μου με τον Στέργιο είναι οτι είμαι υπομονετικός, επίμονος και δε ξέρω να παραιτούμαι.

Η φτώχεια σας τρομάζει; Την έχετε η θα θέλατε να την έχετε βιώσει;
Όχι, δεν την έχω βιώσει. Το ζήτημα είναι τι κάνεις με την παρτίδα που σου μοίρασε η ζωή. Μπορείς να τα σκατώσεις, ούτως η αλλως. Μπορείς να πετύχεις αυτό που χρειάζεσαι, ούτως η αλλως.

Η αυτοκαταστροφή σας έχει γυροφέρει κατά τη διάρκεια της ζωής σας; Και με ποιούς τρόπους;
Η αυτοκαταστροφή είναι το βασικό μοτίβο της ζωής μου. Αλλά πιστεύω πως όταν χτίσεις ένα κάστρο στην άμμο, οφείλεις να το διαλύσεις και να άρχισεις απ’ την αρχή. Αν με εννοειτε.

Αυτοκαταστροφικούς έρωτες έχετε βιώσει; κι αν ναι πως τους θυμάστε; με μετάνοια η αγάπη;
Έχω δυσκολία να διαχειριστώ θέματα κοντινότητας.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ερωτήσω: πως μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δεν είναι ψέματα όλα όσα μου είπατε; Ηθοποιός είστε.
Ναι, σας είπα και κάποια ψέμματα.

Και δεν ντρέπεστε;
Πάνε αυτά.





October 16th, 2014





October 3rd, 2014





September 20th, 2014





September 4th, 2014

I detest fashion. Like a whore who’s been sold, to unwillingly take johns or else, today I have to spend another of those days and not let on. Heart is pacing, like I’m waiting for the firing squad to finish me off.





August 27th, 2014





August 20th, 2014

in Istanbul, for the thing.
feels like one of those Hostel movies.
‘god’ help me.





August 20th, 2014





August 14th, 2014

“Και να θυμάσαι, και στις πιο ζοφερές στιγμές σου,
ότι ο άνθρωπος αυτός που ‘χεις ξεγράψει,
στα μάτια όσων τον αγαπούν είναι άξιος ευτυχίας.”

Auguste Corteau





August 9th, 2014

omfg
I’m in Athens, after two years away
I will imp/explode from loneliness
Where the fuck is home, finally?





August 6th, 2014

20140806-162518-59118417.jpg

Today is my birthday.





July 14th, 2014

20140714-172817-62897242.jpg





July 11th, 2014





July 6th, 2014

my friend Elizabeth

“What a dream I had of you last eve.
Your hair long like another era. Pinstripe overalls cut at knee like mine
You bring me a chain bikini bottom like jewels. I find this curious as to how to wear.
You tell me ” they said you have to lose 7 pounds ”
But then we are like pups in this familiar way sort of flop down and rest together. “





June 6th, 2014

THE HARD WAY.





May 15th, 2014





April 4th, 2014

My disdain for people is so palpable, it’s almost tangible, I can almost take it out for a walk, or physically cuddle with it.





March 24th, 2014

http://donteverloveme.com/diary/2014/03/24/4385





March 16th, 2014





February 27th, 2014